Toller – Retriever z Nowej Szkocji

autor CoPiesNaTo

Retrievery z Nowej Szkocji, zwane potocznie tollerami, od lat zyskują na popularności. W Polsce coraz częściej można je zobaczyć podczas zawodów i warsztatów kynologicznych, ponieważ bez wątpienia są to psy nie tylko aktywne, ale mają również duże predyspozycje do pracy z człowiekiem. Nova Scotia Duck Tolling Retriever to rasa dość młoda, więc niełatwo znaleźć sprawdzone informacje na temat zdrowia, pochodzenia i predyspozycji rudzielców. Jak pewnie już wiecie, dwa miesiące temu nasza ekipa powiększyła się o rudą przedstawicielką tej rasy, o wdzięcznym imieniu Bercik. Od tamtej pory dostajemy od Was mnóstwo pytań i stąd pomysł na post tematyczny. W tym wpisie znajdziecie najważniejsze informacje dotyczące retrieverów z Nowej Szkocji, które opracowała Marta Ajewska, prowadząca hodowlę Aurora Spirit FCI


fot. Marta Ajewska – Aurora Spirit FCI

HISTORIA

Dokładna historia tej wyjątkowej rasy kryje wiele niewiadomych. Istnieją jedynie mniej lub bardziej prawdopodobne teorie, które tłumaczą pochodzenie tych najmniejszych z retrieverów.  Jedna z nich mówi o tym, że ze względu na podobny eksterier oraz rodzaj wykonywanej pierwotnie pracy, przodków retrievera z Nowej Szkocji warto szukać wśród płochaczy holenderskich. Kolejna, że udział w tworzeniu rasy miały psy w typie spanieli, seterów oraz collie, które przybyły na tereny Nowej Szkocji wraz z pierwszymi osadnikami i były tam krzyżowane z protoplastami obecnych retrieverów. Jeszcze jedna, najbardziej baśniowa, mówi, że toller to potomek kanadyjskich lisów, po których odziedziczył piękny rudy kolor oraz ogon na kształt lisiej kity. Ostatnią z teorii można od razu wykluczyć ze względów czysto biologicznych, ale reszty tak łatwo zweryfikować się nie da. Prawdą jest jednak to, że mieszkańcy tamtych rejonów Kanady stworzyli psa o niezwykłych predyspozycjach myśliwskich.

Podstawowy rodzaj pracy do jakiej wykorzystywano te rude psy zadziwiał wszystkich, którzy pierwszy raz mogli je obserwować podczas działania. Pomarańczowy pies, średniej wielkości, często z białymi znaczeniami, biegał wzdłuż brzegu wody, zachęcany przez myśliwego do energicznej zabawy. Pływające po wodzie kaczki jak zahipnotyzowane płynęły w jego kierunku i zbliżały się w pole zasięgu strzału. Gdy były dostatecznie blisko, myśliwy odwoływał psa, oddawał strzał, a pies aportował kaczkę z wody na ląd. Aby wykonywać tak złożoną pracę potrzebny był pies z pasją, odporny na lodowatą wodę, szybko uczący się i o doskonałej pamięci przestrzennej. Ta niezwykła mieszanka cech oraz surowy klimat Nowej Szkocji, w której przyszło im żyć, stworzyła rasę, której nie można porównać z żadną inną.


fot. Marta Ajewska – Aurora Spirit FCI

TEMPERAMENT & CHARAKTER

Tollery są psami niezwykle inteligentnymi, żywiołowymi, o dużym poziomie aktywności. Aktywność tutaj trzeba głównie rozumieć jako potrzebę nowych wyzwań, czy to na spacerze czy podczas sesji szkoleniowych. Większość tollerów posiada także dużą potrzebę zadowalania przewodnika jednak nie są psami jednego pana. Mocno przywiązują się do całej rodziny i potrzebują z nią stałego kontaktu, z tego powodu nigdy nie powinny być psami wyłącznie podwórkowymi lub, co gorsza, trzymanymi w kojcu lub w budzie. W takich warunkach szybko zamkną się w sobie i będą po prostu nieszczęśliwe. Rasa ta, w odróżnieniu od innych retrieverów, zwykle wobec obcych zachowuje rezerwę lub zupełną obojętność. Nie są także szczekliwe, jednak na pewno zaalarmują jeśli coś je zaniepokoi. Mimo to cechuje je stosunkowo niski poziom agresji. Nie są to psy obronne ani stricte stróżujące. Jeśli ktoś szuka obrońcy w razie niebezpieczeństwa, powinien poszukać gdzie indziej.

Kolejną charakterystyczną dla tollerów cechą jest duża pobudliwość. Rudzielce są błyskawiczne w reakcjach i momentalnie przechodzą ze stanu spoczynku do trybu pracy. Radosne pobudzenie potrafi  przerodzić się w niezdrową ekscytację, co w przypadku nieprawidłowego prowadzenia psa, może skutkować problemami z wyciszeniem i skupieniem. Na co dzień może objawiać się ona poprzez tak zwany ,,toller scream”, szczególne połączenie pisku i skomlenia, które potrafi nadwyrężyć nawet najbardziej odporne błony bębenkowe…


Fot. Marta Ajewska – Aurora Spirit FCI

Tollery łatwo adaptują się do nowych warunków, nie ma dla nich większego znaczenia gdzie będą mieszkać. Czy to kawalerka czy dom z ogrodem, jest to obojętne tak długo jak zapewni się tollerowi odpowiednia dawkę ruchu i umysłowej stymulacji. Niech nie będzie zdziwiony ten kto to zaniedba i pewnego dnia znajdzie swoją sofę w strzępach. Z czasem każdy największy ogród staje się dla nich kolejnym ,,pokojem”, w którym nic się nie zmienia i nic się nie dzieje, dlatego ciekawe, regularne spacery są obowiązkowym elementem każdego dnia tollera. Bez tego pies może ciągle domagać się uwagi i być po prostu uciążliwy. Trzeba mieć świadomość, że toller, któremu nie zapewni się odpowiedniego poziomu aktywności, będzie szybko wchodził we frustrację, która może skutkować różnymi zachowaniami niepożądanymi. Ogólny radosny styl bycia tollera jest dla wielu urzekający, jednak nie jest to rasa dla każdego.

Jeżeli przyłożymy się do socjalizacji i w okresie szczenięcym przyzwyczaimy psa do różnych środków komunikacji, podróż z tollerem, dla niego i dla nas, będzie samą przyjemnością. W większości przypadków mieszkanie pod jednym dachem z przedstawicielami innego lub tego samego gatunku nie stanowi żadnego problemu. Tollery to psy niezwykle rodzinne, tam gdzie ich rodzina tam chcą być i one.


SZKOLENIE

Tollery odziedziczyły po swoich przodkach cechy, które czynią z nich rasę niezwykle wdzięczną w szkoleniu, jednak niezależnie od tego co będziemy robić z naszym psem, podstawowe posłuszeństwo jest czymś bez czego codzienne funkcjonowanie może okazać się trudne. Tollery uczą się błyskawicznie, co ma również złe strony, gdyż dotyczy to tak samo dobrych jak i złych zachowań. Cechuje je duża pasja myśliwska, która nieokiełznana może przysporzyć sporo kłopotów. Jeżeli znamy podstawy dobrego układania psa, szkolenie tollera będzie samą przyjemnością. Jeżeli nie, przed wzięciem szczeniaka dobrze jest gruntownie poznać samą teorię szkolenia, a potem uzupełniać swoją wiedzę na bieżąco podczas treningów u dobrych szkoleniowców. Toller nadaje się na pierwszego psa, ale tylko dla ludzi świadomych i chcących stale rozwijać się w kynologicznych dziedzinach. Warto również pamiętać, że tollery nie lubią monotonii i powtarzalności podczas ćwiczeń. Bardzo szybko się wtedy nudzą i rozpraszają. Podczas sesji szkoleniowych trzeba się wykazać niemałą elastycznością i pomysłowością. Sesje treningowe muszą być różnorodne, intensywne i przede wszystkim nie za długie.

Tollery są zdecydowanie wrażliwsze od innych retrieverów, co należy wziąć bezwzględnie pod uwagę podczas dopasowywania metod szkoleniowych. Zdarza się, że ludzie zaczynają interesować się tą rasą myśląc, że jest to ,,mniejszy golden”, opcjonalnie prostsza wersja bordera. Obu tym rasom bardzo daleko do psychiki przeciętnego tollera i tylko pełne jej zrozumienie może przynieść radość z pracy z tą rasą.


PREDYSPOZYCJE

Dzięki naturalnym predyspozycjom psychicznym i fizycznym tollery sprawdzają się w wielu dziedzinach psich sportów. Ze względu na swoja żywiołowa naturę toller kocha każdą formę aktywności. Nie ma znaczenia czy jest to pokonywanie długich dystansów w canicrossie czy nauka sztuczek do tańca z psem. Tollery w większości posiadają wrodzony i bardzo silny aport. Drugą i równie wielką miłością tej rasy jest woda i to w każdej postaci. Obojętne czy jest to kałuża czy spienione morze. Są doskonałymi pływakami. Jako rasa myśliwska uwielbiają pracę nosem i można to wykorzystać w wielu dziedzinach zaczynając od noseworku, na szkoleniu do konkursu pracy tropowców kończąc. Dzięki kompaktowym rozmiarom i fizycznym możliwościom bardzo często widuje się tollery osiągające sukcesy w takich sportach jak agillity, frisbee czy flyball. W sportowym posłuszeństwie także dobrze sobie radzą.


Fot. Marta Ajewska – Aurora Spirit FCI

Jednak najbardziej naturalną formą aktywności jest bez wątpienia praca myśliwska. Tollery jako retrievery mogą startować w zawodach dummy, czyli sztucznego aportu oraz ocenach pracy retrieverów sprawdzających umiejętność pracy psa w łowisku.

Tollery są psami do tańca i różańca i chętnie podejmują różne aktywności ze swoim przewodnikiem. Trzeba jednak pamiętać, że każdy pies jest inny i metody szkoleniowe należy dobierać indywidualnie pod każdego osobnika.


To rasa bardzo aktywna już od pierwszych tygodni życia.

ZDROWIE

Tollery są rasą stosunkowo młodą, jeszcze do niedawna prawie nieznaną poza swoją ojczyzną. Klimat tamtych rejonów ukształtował je na psy silne, odporne i przede wszystkim zdrowe. Jak w przypadku każdej innej rasy, występują u nich skłonności do pewnych schorzeń, o których istnieniu powinien wiedzieć każdy, kto poważnie myśli o wzięciu pod swój dach rudzielca. Część chorób można wykluczyć poprzez dostępne badania genetyczne, które powinien wykonywać każdy szanujący się hodowca. Tollery jako retrievery narażone są na dysplazję stawu biodrowego i łokciowego, choroby autoimmunologiczne w tym alergie oraz różnorodne choroby oczu.

Testami genetycznymi możemy obecnie wykryć takie choroby jak:

  • PRA (Postepujacy zanik siatkówki)
  • CEA (Anomalia oczy collie)
  • JADD (Młodzieńcza forma choroby Addisona)
  • DM (Mielopatia zwyrodnieniowa)
  • DE (Degeneratywna Encefalopatia)

Dobry hodowca, niezależnie od wybranej rasy, będzie starał się planować mioty wyłącznie po psach zdrowych i przebadanych. Dzięki staraniom hodowców na całym świecie tollery nadal cieszą się dobrym zdrowiem i długowiecznością. Przeciętny przedstawiciel rasy żyje około 11-13 lat, ale zdarzają się też osobniki sporo starsze.


DLA KOGO TOLLER?

Radosny styl bycia oraz niepowtarzalny wygląd tollera jest dla wielu urzekający, jednak zrezygnuj z tej rasy jeśli:

  • Twoim ulubionym sposobem spędzania wolnego czasu jest oglądanie seriali pod ciepłym kocem na kanapie.

Tollery są rasą aktywną, potrzebującą stale nowych wyzwań. Zdecydowanie nie są to kanapowce i odnajdą się w tylko w rodzinach o aktywnym trybie życia. Toller, który nie będzie miał zaspokojonego odpowiedniego poziomu aktywności, z dużym prawdopodobieństwem stanie się psem problemowym.

  • Szukasz psa do pilnowania obejścia, a domem psa ma być buda i kojec.

Toller to przyjaciel całej rodziny, zupełnie nie sprawdzi się jako nieprzekupny stróż. Izolacja zamieni go w najbardziej nieszczęśliwego psa na świecie.

  • Dostajesz palpitacji na widok wszechobecnej w domu sierści i piasku.

Posiadając tollera trzeba się pogodzić z tym, że sierść oraz wszelki piasek czy gałązki przyniesione ze spaceru staną się stałym elementem wystroju Twoich wnętrz. Sierść tollera nie jest trudna w pielęgnacji, lecz w okresie linienia odkurzacz może chodzić przez całą dobę, bez widocznych rezultatów. Zdecydowanie nie jest to rasa dla alergików.

  • Pies na spacerze nie ma prawa wchodzić do wody.

Tollery to wodne psy i gdyby mogły, pewnie by w niej zamieszkały. Nie widzą też różnicy pomiędzy mazurskim jeziorem, a stojąca od 3 tygodni kałużą. Zakazanie im kąpieli mija się z celem.

  • Jesteś osobą zabieganą i zapracowaną, a natłok obowiązków powoduje, że nie masz czasu dla siebie, a co dopiero na spacer czy trening z psem.

Każdy pies potrzebuje pewnego minimum poświęconej mu uwagi, szczególnie w okresie szczenięcym i podczas dojrzewania. Jeżeli już teraz masz problem z wygospodarowaniem chwili wolnego czasu, lepiej nie ryzykować sprowadzenia sobie do domu wulkanu rudej energii.

  • Liczysz na to że treningi będą zawsze łatwe, proste i przyjemne.

Tollery mają bardzo często własny pomysł na trening, niekoniecznie zbieżny z pomysłem właściciela. Czasami trzeba się mocno nagimnastykować, by osiągnąć zamierzony cel.

  • Wielkie bursztynowe oczka są w stanie wyprosić dokładnie wszystko.

Posiadanie tollera to prawdziwy sprawdzian asertywności i konsekwencji. Te rude psy wykorzystają każdą słabość właściciela by osiągnąć swój cel. Tylko żelazna konsekwencja jest w stanie wprowadzić miłe i jasne reguły współżycia. Jedno odstępstwo od zasady oznacza, że przestaje ona dla tollera istnieć.

  • Wyszkolenie psa to dla Ciebie nauczenie podawania łapy, a mądry pies tak naprawdę wychowa się sam.

Nie ma nic bardziej szkodliwego niż posiadanie zwierzęcia, o którego naturze i potrzebach nie wie się kompletnie nic. Tollery są rasą aktywną i pracującą. Potrzebują jasnych zasad i zajęcia jak powietrza. Jedynie osoba chcąca stale poszerzać swoja wiedzę i otwarta na nowe rozwiązania, a przy tym aktywna i rozumiejąca z czym się tak naprawdę wiąże posiadanie psa, będzie zadowolona, że jej wybór padł na retrievera z Nowej Szkocji.


fot. Marta Ajewska – Aurora Spirit FCI

To rasa wymagająca świadomego prowadzenia, aktywności i wspólnie spędzanego czasu. Jeśli jesteś w stanie zapewnić tollerowi regularne wyzwania i aktywne życie, zyskasz wspaniałego i pełnego radości towarzysza.

Marta Ajewska

CO PIES POLECA

Napisz Komentarz