Czy wszystkie labradory są takie same?

autor Magda

Coraz częściej linie hodowlane wielu ras psów dzielą się na tzw. linie show, czyli wystawowe (hodowcy skupiają się przede wszystkim na tym, aby pies odnosił sukcesy wystawowe, a więc najważniejszym aspektem jest tutaj wygląd) oraz na linie użytkowe (głównie ocenia się zachowanie psa oraz cechy umożliwiające mu jak najlepsze wykonywanie zadań, np. podczas polowania). Labradory są jedną z ras, u której bardzo wyraźnie widać ten podział. Poza różnicami w wyglądzie zauważalne są także wyraźnie zmiany w zachowaniu. Dodatkowo, niektórzy właściciele i hodowcy twierdzą, że duża różnica w zachowaniu istnieje między czekoladowymi, a czarnymi i biszkoptowymi labkami. Czy jest to w ogóle możliwe? Sara Lofgren wraz z zespołem badawczym z Uniwersytetu w Edynburgu przeprowadziła badania na ten temat.

W badaniu wzięło udział 1978 właścicieli labradorów zarejestrowanych w brytyjskim Kennel Clubie. Właściciele otrzymali do wypełnienia ankietę C-BARQ (Canine Behavioural Assessment & Reasearch Questionnaire), która jest wykorzystywana do oceny psiej osobowości. Pytania dotyczyły m.in. codziennych aktywności psa, oraz roli jaką pełni: pies rodzinny (pet), wystawowy (show), użytkowy (gundog).

Gundogi uzyskały dużo więcej punktów za podatność na szkolenie, aportowanie i szukanie uwagi opiekuna, niż psy rodzinne i wystawowe. Zostały także określone jako mniej szczekliwe i wykazujące mniejszy lęk przed głośnymi dźwiękami. U labradorów użytkowych rzadziej występowały stereotypie*. Większość z tych cech nie powinna być zaskoczeniem, ponieważ są one niezbędne w pracy psa na polowaniu.

Labradory wystawowe zostały ocenione jako mniej lękliwe w stosunku do obcych ludzi i nowych przedmiotów. Co ważne, wykazywały mniej zachowań agresywnych wobec obcych i były mniej pobudzone kiedy właściciel nie zwracał na nie uwagi [badacze określili tę cechę jako less agitated when ignored, ja rozumiem to jako pobudzenie poza treningami czy innymi wspólnymi aktywnościami z właścicielem]. Większość z tych cech również zdaje się być właściwa dla przeznaczenia show dogów: powinny one swobodnie wyjść na ring wystawowy i akceptować obecność obcych ludzi.

commons.wikimedia.org

commons.wikimedia.org

Czekoladowe labradory uzyskały niższe wyniki niż biszkoptowe i czarne w zakresie podatności na szkolenie. Według swoich właścicieli częściej wykazywały lęk przed głośnymi dźwiękami, a także częściej przejawiały nietypowe zachowania. W porównaniu do czarnych labradorów gorzej radzą sobie w zadaniach związanych z aportowaniem, ogólnie łatwiej się pobudzają, ale potrafią szybciej się wyciszyć, kiedy właściciel nie zwraca na nie uwagi. Tych różnic nie zauważono jednak między czekoladowymi a biszkoptowymi labkami. Nie wiadomo, czy geny odpowiedzialne za umaszczenie wpływają w jakiś sposób na zachowanie tych psów.

Pytania w kwestionariuszu dotyczyły także dziennego poziomu aktywności psa. W wynikach widać dużą rozbieżność – niektóre psy spędzały aktywnie mniej niż godzinę dziennie, inne ponad cztery. Ogólnie psy z większą dawką dziennej aktywności były mniej agresywne, mniej lękliwe przed ludźmi i nowymi obiektami i w mniejszym stopniu występował u nich lęk separacyjny.

Autorzy zwracają uwagę na fakt, który mógł utrudnić interpretację wyników. Psy użytkowe, które z pewnych względów nie sprawdziły się w pracy użytkowej mogą pełnić funkcję psów domowych. Z tego powodu grupa psów określonych w badaniu  jako „pets” może obejmować psy, które w założeniu miały być psami pracującymi.

fot. Aga Wojtków

fot. canac.pl

Liczba właścicieli psów, która wypełniła kwestionariusz to niemal 2000 osób, co daje bardzo dużą próbę badawczą. Pozostaje jednak niezmienne pytanie, na które ciężko znaleźć jednoznaczną odpowiedź: co ma większy wpływ na temperamet psa – genetyka czy wychowanie i środowisko? Gundog wykorzystywany do pracy użytkowej ma z założenia więcej dziennej aktywności i szkolenia, co może wpływać na takie czynniki jak poziom agresji czy nadpobudliwość. Labrador będący psem rodzinnym od szczeniaka żyjący w mieście, spotykający wielu obcych ludzi może mieć lepsze warunki do szczenięcej socjalizacji i przez to będzie mniej lękliwy.

Badanie jest ciekawe także ze względu na bardzo wyraźną zależność między poziomem dziennej aktywności psa, a występowaniem wielu zachowań niepożądanych (im więcej aktywności, tym mniej takich zachowań), co powinni sobie wziąć do serca posiadacze wszystkich labradorów, bez względu ich pochodzenie. Labek szczęśliwy, to labek aktywny :)

 

*Stereotypie są to zaburzenia zachowania polegające na ciągłym powtarzaniu bezcelowych ruchów, które często można zauważyć u zwierząt w cyrku (lew, który godzinami chodzi po klatce w jedną i w drugą stronę, słoń który kołysze się z nogi na nogę). U psów może to być m.in. nadmierne wylizywanie łap i boków, kręcenie się w kółko.

 

M.

 

Źródła:
Lofgren, S., Wiener, P., Blott, S., Sanchez-Molano, E., Woolliams, J., Clements, D., & Haskell, M. (2014). Management and personality in Labrador Retriever dogs Applied Animal Behaviour Science, 156, 44-53
http://www.companionanimalpsychology.com/2014/10/are-all-labrador-retrievers-same.html

CO PIES POLECA

Napisz Komentarz